Արդեն քանի օր է ամենուրեք քննարկվում է զոհված զինվորի մոր ձերբակալման հարցը: Մի կողմ թողնենք բոլոր տեսակի թեր և դեմ վարկածները, պատճառաբանությունները, արդարացումներն ու մեղադրանքները, որոնք ամենատարբեր կոչերով են լցված, ընդհուպ՝ Աշոտ Փաշինյանից մի նոր Սամվել Մամիկոնյան արարելու իղձով:
Պարոնայք, դուք պարա՞պ եք մնացել… Թշնամին սեղմում է հայրենիքի և մեր ժողովրդի պարանոցին հագցրած օղակը, իսկ դուք կանխամտածված սադրանքի՞, թե՞ հույզերի պոռթկման պահի թելադրանքով տեղի ունեցած դիպվածը դարձրել եք համաժողովրդական կենսական հարցի քննարկում: Վերջ տվեք այս պժգալի ներկայացմանը:
Զոհված զինվորների մայրերը, անկախ իրենց հուզումներից բխող պոռթկման երևույթներից, եթե դրանք առաջ չեն բերել ծանր հանցագործություն, անձեռնմխելի են: Հանրության, ժողովրդի բարոյականության մակարդակն ու շահը դա է պահանջում:
Տվյալ դիպվածը, փառք Աստծո, ծանր հանցագործության չափանիշների մեջ չէ, մեզ մի մղեք անբարոյականության մատույցներ, այն էլ՝ այս օրհասական օրերին, երբ միայն ու միայն սթափություն է մեզ հարկավոր և հայրենիքի փրկության համար խելամիտ գործունեություն:
Ավելի քաղաքակիրթ ու բարոյական կլիներ, եթե Աշոտի փոխարեն նրա մայրը՝ Աննա Հակոբյանը, գնար տիկին Գայանեի հետ հանդիպման, անկեղծ զրուցեին և երկու մայրեր, հաշտ, միասին դուրս գային այդ հիմնարկությունից: Մինչդեռ, մենք այնքա՜ն ենք նահանջել մեր սուրբ, վեհ արժեքներից, որ նման քայլն աներևակայելի է…
Այս խայտառակ իրադարձությունն ու իրադրությունն ու՞մ է ձեռնտու, ու՞մ, ի՞նչ ենք ուզում ապացուցել, որ մեզանում օրենքների կիրառման գերակայությու՞ն կա, թե՞ տխրահռչակ սև-սպիտակների ինքնակործան, անզիջում հակամարտություն՝ բոլոր անբարո միջոցների գործադրմամբ:
Դրա ժամանակը չէ, կրկնում եմ՝ վերջ տվեք այս պժգալի ներկայացմանը:
Սամվել ԽԱԼԱԹՅԱՆ